شرکت هلندی مهمان‌نوازی Aedes محدودیت‌های ساختمانی آمستردام را به حد مجاز رسانده است تا یک میخانه میراث فرهنگی را به یک هتل تمام برقی تبدیل کند.

دورگردام این هتل یکی در ردیف ساختمان‌های شیروانی تقریباً یکسانی را اشغال می‌کند که روی دیواره‌ای در دریاچه IJmeer قرار گرفته‌اند، که با هم روستای کوچک دورگردام در نزدیکی آمستردام را تشکیل می‌دهند.

این ساختمان که در سال 1664 ساخته شد، در ابتدا به عنوان مسافرخانه ای برای ملوانان و ماهیگیران عمل می کرد، نمای تخته ای با رنگ سفید آن به عنوان چراغی برای قایق هایی عمل می کرد که می توانستند تا عرشه خود در این منطقه حرکت کنند. زویدرزی خلیج دریای شمال

به دلیل سیل مکرر، روستا با ساخت یک سد در سال 1932 از دریا قطع شد و خلیج را به یک دریاچه آب شیرین تبدیل کرد، در حالی که مسافرخانه تبدیل به پایانه کشتی و بعداً یک کافه و رستوران شد.

پس از یک بازسازی پنج ساله به رهبری آدس، این ساختمان امسال به عنوان یک هتل بوتیک با 14 اتاق و فضای داخلی طراحی شده توسط استودیوی تحقیقات مواد Buro Belén بازگشایی شد.

De Durgerdam، اولین هتلی که تحت مالکیت و اداره Aedes قرار گرفت، فرصتی را فراهم کرد تا ببینیم محدودیت‌های میراث را تا چه حد می‌توان گسترش داد تا ساختمان تا حد امکان پایدار باشد.

پل گیرتمن، بنیانگذار آن، گفت: «کاری که ما از نظر پایداری انجام داده‌ایم، نسبتاً نوآورانه برای یک ساختمان تاریخی از این نوع است. ما تا جایی که می‌توانیم مرزها را پیش بردیم تا اثرات زیست‌محیطی آن را کاهش دهیم.»

ساختمان قرن هفدهمی اکنون با انرژی تجدیدپذیر کار می کند – که توسط 32 پنل خورشیدی روی پشت بام و تامین کننده انرژی سبز تامین می شود – و عملیات آن کاملاً بدون گاز است.

این امر از طریق عایق دقیق و چهار پمپ حرارتی جداگانه امکان پذیر شد که به جای یک دیگ بخار سنتی، تمام نیازهای گرمایش و سرمایش ساختمان را پوشش می دهد.

با فضای محدود در مسافرخانه قدیمی، پمپ‌های حرارتی در سراسر باغ نقطه‌گذاری شده‌اند، جایی که در ساختمان‌های کوچک با شیروانی‌ها و تخته‌های چوبی پنهان شده‌اند، که Aedes آن‌ها را مخصوصاً برای کار بر روی قوانین ساختمان محلی ساخته است.

استر موون، رئیس بخش پایداری Aedes به Dezeen گفت: «یک پمپ حرارتی در آمستردام معمولاً باید در داخل ساختمان شما باشد، در غیر این صورت شما مجوز را دریافت نمی‌کنید. بنابراین مجبور شدیم اطراف آنها خانه بسازیم.»

پنجره‌ها مشکل مشابهی را ایجاد کردند، زیرا شهرداری به ندرت اجازه می‌دهد شیشه‌های متمایز با دست دمیده ساختمان‌های میراث تغییر کند.

اما Aedes توانست یک مدل سه جداره کم مصرف با الگویی از نقاط ریز در سطح آن تهیه کند که توهم نوری نگاه کردن به شیشه موج دار را ایجاد می کند.

بازسازی خود یک اقدام متعادل کننده بین تغییر حداقل ممکن در مورد ساختمان بود و در عین حال تضمین می کرد که می تواند تا 500 سال دیگر زنده بماند.

اگرچه از بیرون، ساختمان سه طبقه تقریباً دقیقاً شبیه زمانی است که برای اولین بار ساخته شد، بخش‌های بزرگی از ساختار آن باید با دقت برچیده و بازسازی می‌شد.

مونیکا هانلو، مدیر بازاریابی Aedes، گفت: «ساختمان به مرور زمان خراب شده بود و یکپارچگی سازه در برخی مناطق به خطر افتاده بود.

فضای داخلی باید با دقت بازسازی و بازسازی می‌شد، تیرها و سنگ‌ها از هم جدا می‌شدند، بازرسی می‌شدند و دوباره استفاده می‌شدند یا جایگزین می‌شدند.»

در جایی که الوار دیگر نمی توانست عملکرد ساختاری ایفا کند، در کنار چوب های احیا شده که از نیمکت های قدیمی کلیسا و خانه های چوبی تخریب شده از اتریش به دست می آمد، به تخته کف تبدیل می شد.

این چوب به مدت 18 ساعت دود شد تا رنگی غنی ایجاد شود که به جای نشستن بر روی چوب مانند لکه ای که به مرور زمان فرسوده می شود و نیاز به ترمیم مجدد دارد، به الوار نفوذ می کند.

توضیح داد: «به طور معمول، آن‌ها آنقدر طولانی سیگار نمی‌کشند دفتر بیت لحم یکی از بنیانگذاران Lenneke Langenhuijsen. “حالا به زیبایی پتینه کاری خواهد شد، زیرا در تمام طول، به این چوب بسیار تیره تبدیل شد.”

برای ما مهم بود که تصمیم‌های مبتنی بر درستی بگیریم، شاید کمی بیشتر سرمایه‌گذاری کنیم، اما این محصول ماندگاری است که با هتل قدیمی‌تر می‌شود و با گذشت زمان آن را حتی زیباتر می‌کند.»

د دورگردام اولین بار است که بورو بلن رویکرد تحقیق مواد خود را در کل فضای داخلی هتل اعمال می کند.

Langenhuijsen گفت: “ما تحقیقات زیادی انجام دادیم تا هتل نیز احساس کند که در جایی که قبلا بوده، در جای خود بسیار مستقر است.” و اگر به Zuiderzee نگاه کنید، بخش بسیار مهمی از هلند بود، همه روستاهای اطراف از آن امرار معاش می کردند.

در سراسر فضای داخلی هتل، ارجاعاتی به تاریخچه دریانوردی وجود دارد که از طریق ترکیبی متنوع از عناصر جدید، قدیمی و سفارشی ایجاد شده توسط بورو بلن ارائه شده است.

در رستوران طبقه همکف De Mark، عکس‌های قاب‌بندی شده نمایی اجمالی از تکامل مسافرخانه در طول سال‌ها ارائه می‌دهند.

یک پرده پشمالو محوطه سالن را در نزدیکی ورودی قاب می‌کند که از طناب کتان سنتی و الیاف کتان خام ساخته شده است که زمانی توسط ماهیگیران محلی برای ساخت تورهای خود استفاده می‌شد.

اگر آب و هوا اجازه دهد، مشتریان می توانند بیرون از اسکله بر فراز دریاچه IJmeer شام بخورند یا پشت میز مشترک طولانی که مرکز رستوران را تشکیل می دهد، بنشینند.

در بالای سر، بورو بلن لوستر اینگو مورر Lacrime del Pescatore – یا “اشک های ماهیگیر” – ساخته شده از کریستال های درخشان که از یک توری نایلونی فرو می ریزند را آویزان کرد.

به گفته Langenhuijsen، نام آن به عنوان اشاره ای ظریف به وضعیت اسفبار ماهیگیران محلی است که با قطع روستا از دریا، معیشت خود را از دست دادند.

در طبقه بالا، مسافرخانه دارای سه سوئیت و یک اتاق است که از طریق راه پله اصلی دست نخورده ساختمان قابل دسترسی است، که هنوز هم شیارهای عمیقی را نشان می دهد که در طول قرن ها توسط هزاران کفش به چوب پوشیده شده است.

10 اتاق باقیمانده د دورگردام در یک باغ ضمیمه قرار دارند که در سال 2006 به ساختمان اضافه شد. همگی دارای یک پالت رنگی خوش خلق هستند که از سنت‌های صنایع دستی و ساختمانی Zuiderzee گرفته شده است.

رنگ قرمز زنگ‌زده – یادآور بادبان‌هایی است که با تانن پوست درختان برای جلوگیری از پوسیدگی درمان شده‌اند – برای برجسته کردن ویژگی‌های معماری کلیدی مانند تیرهای چوبی ساختمان و حمام‌های تک رنگ استفاده شد.

به طور مشابه، داخل کمدهای داخلی اتاق خواب ها به سبک شیکر به رنگ آبی آسمانی رنگ آمیزی شده بود که به رنگ سنتی ساخته شده از دوغ، گچ و رنگدانه آبی خاص، که به طور تاریخی توسط مردم محلی در سراسر کمدها و تخت های جعبه برای دفع استفاده می شد، رنگ آمیزی شده بود. حشرات

با وجود اینکه ساخت و ساز کامل شده است، Aedes همچنان در حال کار بر روی کاهش ردپای عملیاتی هتل است، با این هدف که تا پایان سال آینده 80 درصد از مسیر را به سمت صفر شدن زباله ها به دست آورد.

این شرکت همچنین به دنبال راهی قابل اعتماد برای جبران انتشار کربن کل ساختمان از طریق طرح احیای جنگل است، اما تاکنون برای یافتن یک شرکت قابل اعتماد که بتواند حذف کربن قابل اندازه گیری و قابل ردیابی را تضمین کند، تلاش کرده است.

Mouwensaid گفت: “ما طرفدار جبران نیستیم، زیرا فکر می کنیم باید مطمئن شویم که انتشار گازهای گلخانه ای ایجاد نمی کنیم.” اما هنوز ممکن نیست.»

Aedes قبلا ساختمان آرت دکو Bungehuis آمستردام را به یک باشگاه اعضای Soho House تبدیل کرده است.

عکاسی توسط Chantal Arnts و Studio Unfolded انجام شده است.