همه با افشای اتاق نشیمن در روز دوشنبه، من می‌خواستم نمایشی داشته باشم و در مورد برخی از آثار هنری مورد علاقه‌ام که برای این اتاق خریدم، جمع‌آوری یا قالب‌بندی مجدد کردم، بگویم. هنر سخت ترین چیزی است که مردم می توانند به آن متعهد شوند – ما فکر می کنیم زیرا هنر قرار است چیزی در مورد شما و سبک شما بگوید، زیرا این تنها چیزی است که در خانه کاملاً تزئینی است (به این معنی که کارکرد عملی صفر دارد). این امر آن را بسیار شخصی می کند، که می تواند باعث شود مردم به طور قابل درک احساس فلج کنند، به ویژه از آنجایی که هنر بزرگ می تواند بسیار گران باشد. تا پنج سال پیش (زمانی که اولین پروژه پورتلند را انجام دادیم) من تقریباً به طور انحصاری آثار قدیمی می خریدم زیرا یافتن هنر معاصر توسط هنرمندان فعلی با قیمت های مقرون به صرفه (قابل درک) دشوار است. اما همانطور که می توانید تصور کنید، زمانی که من شروع به ترکیب قطعات جدیدتر به همراه مجموعه قدیمی خود کردم، دیوارهایم، نه کل اتاق، فقط برای من زنده شد. فکر نمی‌کنم بیشتر مردم وارد شوند و بگویند: «مجموعه هنری شما حماسی است»، اما برای من، این واقعاً نشان‌دهنده سبک من است، زیرا می‌دانم هنری که تقریباً بلافاصله شبیه «من» است. و با این حال، برای من، من در همه جا هستم – من همه مدیوم ها، همه سبک ها را دوست دارم – من یک مجموعه پرتره و مناظر دریایی عظیم و همچنین نقاشی های قدیمی عجیب و غریب، انتزاعی های عظیم و غیره دارم. فکر می کنم این یکی از زمینه هاست. جایی که من احساس شجاعت و اعتماد به نفس بیشتری می کنم. تقریباً می توانم به خودم تضمین بدهم که اگر قطعه ای را دوست داشته باشم، جایی برای آن پیدا خواهم کرد.

هنگامی که اولین پروژه پورتلند را انجام دادیم، از هنرمندان دعوت کردیم که برای صحنه‌سازی خانه در ازای عکس، مطبوعات و فروش احتمالی قرض بگیرند. فکر می‌کنم برای همه بسیار موفقیت‌آمیز بود، اما برنده بزرگ آن من بودم که به قدرت هنر معاصر بزرگ توسط هنرمندان محلی پی بردم. اینها قطعاتی هستند که احساس می کنند داستان و روح دارند، فراتر از اینکه فقط به آنها نگاه کنید. اینجا بود که من کشف کردم و عاشق هنرمندانی چون مری آن پولس. بنابراین وقتی به اینجا رفتیم، او دستش را دراز کرد و گفت که اکنون در یک گالری است، که من خیلی خوشحال بودم اما می ترسیدم که دیگر نتوانم هزینه کار او را بپردازم. اما بعد از آن شلوار وبلاگ بزرگ مادرم را پوشیدم و به یاد آوردم که حمایت از هنرمندان محلی چیزی بود که در استفاده از بودجه‌ام احساس خوبی داشتم – البته اگر قطعات را دوست داشتم.

اولین خرید گالری من

بنابراین به پایین رفتم گالری لورا وینسنت دیدن مجموعه اخیر MaryAnn. نه تنها عاشق او شدم بلکه عاشق هنرمند دیگری به نامش شدم مرلین جویس. همه آنها از نظر قیمت متفاوت بودند و بسیاری از آنها قاب بندی شده بودند در حالی که بقیه هنوز قاب نشده بودند.

کار MaryAnn Puls سرشار از چنین انرژی و حرکت باورنکردنی است، در رنگ‌های اغلب غیرمنتظره (و در عین حال منسجم). آنها ترکیبی هستند – کلاژ و نقاشی/طراحی. یک قطعه بود که بلافاصله “بله جهنمی” بود (آبی که در ورودی ما وجود دارد) در حالی که چند قطعه دیگر می خواستم مطمئن شوم که قبل از ولخرجی دقیقاً محل آن را دارم. می‌دانم که برعکس آن را گفتم، که «تقریباً می‌توانم تضمین کنم که اگر قطعه‌ای را دوست داشته باشم، جایی در خانه‌ام پیدا می‌کنم»، که درست است، اما وقتی این قطعات بین ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ دلار بودند، باید مطمئن می‌شدم که نیستند. به توالت در اتاق پودرمان می رسیم. اگر می خواهید در هنر معاصر پرهیز کنید، مطمئن شوید که کره چشم شما همیشه آن را می بیند و از آن قدردانی می کند.

کلاژ کاغذ رنگ شده با دست

من به طور خاص به دنبال چیزی ساده / گرافیکی و قدرتمند برای ورودی یا بالای شومینه بودم. هر دو دیوار سفید و بسیار بافت بودند. ورودی داشت کاغذ دیواری سفید جدید و شومینه آجری سفید رنگ شده بود. بنابراین وقتی اینها را توسط مرلین جویس پیدا کردم، فکر کردم که ممکن است برای جدا کردن هر دو سطح بافت سفید عالی باشند، اما هنوز خیلی شلوغ نباشند. در نهایت، آن‌ها به اندازه کافی بزرگ نبودند که بتوانند هیچ یک از دیوارها را نگه دارند، اما من هنوز آنها را خریدم و آنها را قاب کردم (به دیو فریاد بزن!) زیرا من آنها را بسیار دوست داشتم.

دستکار ما، دیو، است یک قاب ساز خبره و در حالی که فکر نمی‌کنم او این خدمات را برای همه انجام دهد، از آنجایی که او واقعاً نزدیک زندگی می‌کند، در واقع همه گزینه‌های فریم و تشک را برای ما آورده و به ما کمک کرد دقیقاً در مورد نحوه قاب کردن آنها تصمیم بگیریم.

این قطعات MaryAnn Puls قطعات قدیمی‌تری هستند که سال‌ها پیش خریدم و در واقع همه آنها را به تیمم دادم. چند مورد اضافی وجود داشت که من آشکارا احتکار کردم. ما در نهایت به قاب‌بندی این قاب‌ها (جایی که می‌توانید لبه‌ها را ببینید) در یک قاب چوبی تیره‌تر انجام دادیم.

این یک است Cy Twombly لیتوگرافی که سالها پیش در رز بول خریدم. بیشتر مردم به خاطر آن من را مسخره می کنند، زیرا این فقط خط خطی است، اما من هر چیزی که او را دوست دارد دوست دارم و هرگز نمی توانم یک نسخه اصلی را بخرم، بنابراین من را فوق العاده خوشحال می کند. پس از هفت سال از داشتن آن، بسیار هیجان زده بودم که آن را به درستی قاب کنم، زیرا فقط در یک قاب اولیه کروم قرار گرفته است. ما انتخاب کردیم که آن را با یک حصیر سفید که با رنگ سفید کاغذ مطابقت دارد، با یک قاب بلوط سفید قاب کنیم.

من همه چیز را دوست ندارم که جلوی شیشه ای در آن باشد (بسته به جایی که آن را با یک پنجره قرار می دهید، می تواند آنقدر منعکس شود که نتوانید آن را ببینید). بنابراین، من گاهی اوقات از آن صرف نظر می کنم، مگر اینکه نیاز به برآمدگی شیشه داشته باشد. من این دو پوستر هنری را به همین دلیل قاب و نصب کردم.

من عمداً سعی کردم هیچ هنری را آویزان نکنم تا زمانی که بیشتر آثاری را که دوست داشتم قاب شده و آماده کار کنم، زیرا نمی‌خواستم آنها را بی‌پایان جابجا کنم و میلیون‌ها سوراخ در دیوارهای جدیدمان ایجاد کنم (بسیاری از قطعات خیلی به نظر می‌رسیدند. روی همه دیوارها خوب است). من نیاز به شماره گیری در مجموعه ورودی داشتم در حالی که دیوارهای اتاق نشیمن را انجام می دادم و این یک اثر دومینویی است. من در حال حاضر مجموعه های متعدد در یک اتاق را برای خودم دوست ندارم. من اتاق تنفس می خواهم، و جایی که چشم شما بدون تضاد زیاد به اطراف می رقصد. اشتباه نکنید، اتاق هایی وجود دارد که من عاشق مجموعه گالری دیوار به دیوار از کف تا سقف هستم، اما در حال حاضر برای این خانه نیست. من دوست دارم هنر روی هر دیواری با هم مخلوط شود (برخی قطعات جامد، برخی دوقطبی، برخی مجموعه های کوچک، شاید یک مجموعه بزرگ، یک آینه و غیره). اگر به راهنمایی نیاز دارید در اینجا یک پست مفید در مورد آن وجود دارد:)

دوستان، دوشنبه برای نمایش اتاق نشیمن برگردید. 🙂

*عکس های زیبا توسط کیتلین گرین