تعداد کمی از مردم طراحی برای کودکان را بهتر از آن درک می کنند لورا اپلتون، بنیانگذار مدرن تر، یک گالری و استودیوی طراحی مدرن و قدیمی که آثاری را برای کودکان می سازد و به نمایش می گذارد. به نوبه خود، تعداد کمی از مردم اپلتون را بهتر از پسرش درک می کنند که او او را به عنوان موزه اصلی خود می داند. در این هفته میلک شیک، از او پرسیدیم که چگونه روش های جدید نگاه به طراحی را به او آموخته است: «چند سال بعد، زمانی که پسرم می توانست راه برود و به چیزها نگاه کند و به مواد توجه کند، من واقعاً مجذوب این شدم که چقدر محیط ساخته شده تأثیرگذار بود. او می گوید. “اگر او به یک مکان جدید می رفت، جایی که هرگز یک نوع مواد را روی دیوار ندیده بود، مستقیماً به دنبال آن می رفت – و این حس واقعی کنجکاوی وجود داشت که برای بچه ها آشکار به نظر می رسد، اما واقعاً اشاره شده بود. ، تفکر آنها و سپس سالها بعد، او توانست آن ماده را به خاطر بیاورد، متوجه شود که توسط یکی از طراحان من به صورت صندلی ساخته شده است و این ارتباط را برقرار کند. و من فکر می‌کردم که واقعاً جذاب است – حافظه، لامسه‌ای بودن تفکر، همه این‌ها واقعاً به گونه‌ای با بچه‌ها ارتباط برقرار می‌کند که قبل از مادر شدن، من واقعاً نمی‌فهمیدم.»

را???????را?????????????????????

همچنین در این میلک شیک: لورا می گوید چرا فکر می کند دهه 1950 ممکن است به عنوان عصر طلایی برای طراحی کودکان واجد شرایط باشد: او می گوید: “اوایل دهه 1950 تا 1960 دوره فوق العاده قوی برای طراحی برای کودکان بود.” “چیزهایی که درست بودند – انتخاب های درست و خوب – بسیار روی مادی بودن متمرکز بودند. بسیاری از کارهای مربوط به آن دوره مواد بسیار ساده بود: لای توس، لعاب های رنگ زیادی یا چیزهایی که می تواند برای کودکان مضر باشد. آنها واقعاً می‌دانستند که چگونه همه چیز را به ساده‌ترین شکل‌ها خلاصه کنند تا به کودکان گزینه‌های کنجکاوی بدهند، اما پاسخ کامل را به آنها ندهند.» او همچنین یک نمایش و گفتن سریع با طرح مورد علاقه‌اش برای بچه‌ها ارائه می‌دهد: صندلی گهواره‌ای Hans Brockhage و Erwin Andrä: «این تکه مبلمان باورنکردنی – اگر بخواهید یک وسیله بازی – بود که به عنوان یک ماشین پدالی عمل می‌کرد. او می‌گوید، بنابراین کودک اینجا می‌نشیند. “از لایه توس ساخته شده بود، [with] یک آرماتور فلزی بسیار ساده برای چرخ ها – و بعد از چرخاندن، یک صندلی گهواره ای بود. به نظر من، این واقعاً نقطه عطفی بود برای جایی که بازی در دهه 1950 به سمت آن سوق پیدا کرد، و کودکان را تشویق می کرد که واقعاً به چیزی که از نظر مبلمان با آن بازی می کردند، برسند.

برای اطلاعات بیشتر از لورا – از جمله ادای احترام او به میرا ناکاشیما، یکی از بسیاری از (بسیار) طراحان زن شناخته شده و نامعلوم این صنعت – هماهنگ کنید!

دایانا اوستروم که برای کاغذ دیواری، طراحی داخلی، ID، وال استریت ژورنال و سایر رسانه ها نوشته است، همچنین نویسنده کتاب است. جاهای خیلی دور، یک خبرنامه در مورد سفر.

Milkshake، اولین سریال معمولی DMTV (Design Milk TV)، قالب مصاحبه سنتی را با درخواست از طراحان، خلاقان، مربیان و متخصصان صنعت به طور تصادفی از کاسه یا ظرف مورد علاقه خود انتخاب می کند. در طول بحث های صریح آنها، شما نه تنها نگاهی به مجموعه لوازم خانگی شخصی آنها خواهید داشت، بلکه بینش ارزشمندی در مورد کار، زندگی و علایق آنها نیز خواهید داشت.