با خلاقیت های بحث برانگیز هوش مصنوعی در گوشه و کنار، دیدن پروژه ای آنالوگ مانند خانه های رویایی بیا همراه فکر شده توسط سازندگان قلعه و برگرفته از ایده رویاهای واضح ناشی از بیماری همه گیر، این پروژه یک نمایشگاه آنلاین از خانه های فانتزی انتزاعی است. شش هنرمند و طراح قبل از جفت شدن با نویسندگان، «خانه رویایی» خود را ایجاد کردند، که سپس از این خلاقیتها به عنوان پیامی برای یک اثر متنی همراه استفاده کردند. نکته این بود که شرکت کنندگان فقط می توانستند از موادی استفاده کنند که در خانه های واقعی آنها موجود بود. نتیجه یک محله دیجیتالی است که ایده چیستی خانه را برای سازندگان بررسی می کند.
میگوید: «چند سال گذشته ما را وادار کرده است که روابط خود را با خانههایمان بهطور بنیادی بازنگری کنیم، و متوجه شویم که اینجاست که تخیل ما با واقعیت ترکیب میشود: ما فضاهایی را در تصویر خودمان ایجاد میکنیم و در عین حال مطمئن میشویم که آنها نیازهای روزمره ما را نیز برآورده میکنند.» نانا اسپیرز، بنیانگذار Fort Makers. نوح اسپنسر، یکی از بنیانگذاران این پروژه، میافزاید: «با این پروژه، میخواستیم ببینیم اگر هنرمند آزاد باشد که از بخش عملی این معادله اجتناب کند و فضایی از فانتزی خالص ایجاد کند، چه اتفاقی میافتد».
“خانه موازی” که توسط این دو در CHIAOZZA ایجاد شده است، دارای طرحی به سبک نعل اسبی از دو خانه است. با نمای بیرونی و داخلی کاملا سفید پر از اشیاء با رنگ های روشن، طراحی از فضاهای نشیمن داخلی/خارج بهره می برد. این قطعه معماری مدرن که کاملاً از کاغذ ساختمانی الگوبرداری شده است، برای صحرای کالیفرنیا آماده است.
ژانل زارا در پاسخ نوشت: «تصور زندگی در خانه رویایی CHIAOZZA، که مطمئنم در لس آنجلس وجود دارد». «در خانه رویایی من، زمان یک توهم است، یک ساختار اجتماعی. در اینجا پایبندی به زمان 100 درصد یک انتخاب است. هیچ ساعتی وجود ندارد، هیچ جلسه زوم برنامه ریزی شده ای وجود ندارد، فقط حرکت نور و سایه وجود دارد که خورشید مسیر خود را در امتداد آسمان دنبال می کند. در طول سال، روز به روز، این حرکت هرگز ثابت نیست. روز بر حسب فصول طولانی و منقبض می شود.» آن را کامل بخوانید اینجا.
کار غوطهورانه هری نوریف دوست دارد مرز بین واقعیتهای واقعی و مجازی را محو کند، بنابراین منطقی است که «خارج از جاده» نیز از همین مسیر پیروی کند. رندر سه بعدی از آبی کبالت امضای او برای برجسته کردن یک تخت سایبان در یک چمنزار سبز استفاده می کند. هنگامی که آسمان کم نور می شود، نور اخروی خودش روشن می شود.
در «شاخص حس صفر»، درو زیبا به این می پردازد که وقتی در راحتی خانه و رنگ آبی تنها هستیم چه احساسی داریم. می توان احساس آبی بودن کرد. آبی چیزی نیست که فرد بخواهد احساس کند. در فهرست وسواس گونه مگی نلسون از رنگ، بلوتس، او می نویسد: “تنهایی تنهایی با مشکل است.” دوده روی زبانم فرود می آید تا یادآوری کند که چیزهایی وجود دارند که نمی توانم آنها را کنترل کنم، که خانه به شکل یک کره نیست، که هیچ لبه ای وجود ندارد. دنیا فرار می کند. من در زیر آسمانی هستم که خودم ساخته ام و کلمات خاکستری کربن را روی دندان هایم متبلور می کنند. من توضیح می دهم: ابتدایی می شوم. آن را کامل بخوانید اینجا.
هنرمند لوری سیمونز، کاوشگر نوستالژی، جنسیت و مصرفگرایی، «خانه درخشان» را خلق کرد. یک عمارت ویکتوریایی با مبلمان پراکنده، شخصیت آن ناشی از منسوجات طرحدار مورد استفاده در اتاقهایش است – از جمله فرشهای درخشانی که با برخورد نور زنده میشوند.
ناتاشا استگ بدون شک یک محیط عالی بود، “هیچ جایی برای نشستن” را در همراهی نوشت. داستان کوتاه درباره گروهی از هم اتاقی ها، شخصیت های مختلف آنها و پویایی هایی که در چنین موقعیت هایی وجود دارد، می گوید. کاناپه در زمان ورود بسیار متفاوت با تصویر بود. همه هم اتاقی ها به آن نگاه کردند، اولین مبلمان جدیدی را که به صورت گروهی خریده بودند، تحویل دادند و از جعبه خارج کردند. قرار بود این چیزی باشد که اتاق را گرد هم آورد، یک چیز مخملی آبی مجلل. همه فکر میکردند که باید میدانستند که مخمل ارزانقیمت به نظر میرسد و بیش از آنچه مبلمان دست دوم یا موروثی آنها انجام میدهد، میدهد.» آن را کامل بخوانید اینجا.
“Sunshine Daydream” توسط بنیانگذار فورت میکرز، مجسمه ساز چوبی و نقاش نوح اسپنسر، زنده شد. کلبه کوچک ترکیبی دارای یک اتاق منفرد بدون مبلمان است که می تواند با شما در سراسر منظره بیابانی همراه حرکت کند – تقریباً مانند یک حیوان خانگی.
فیلیپا اسنو، منتقد و مقالهنویس، «ایتاکا» را در ادامه نوشت.
ایتاکا، که در واقع نامش جین بود، از MFA نویسندگی خلاق انصراف داده بود تا زندگی جدیدی را در بیابان آغاز کند، جایی که قصد داشت رمانی بنویسد، مقداری اسید بریزد و دقیقاً مانند دختر سفید پوستی رفتار کند. چیزها را «حیوان روحی» خود نامید.» آن را کامل بخوانید اینجا.
مارسل آلکالا با فیگورهای غیر دودویی، از چهرههای سرامیکی لعابدار در برابر یک شهر مقوایی با رنگ قرمز استفاده میکند تا عبارات دیگری از عجیب و غریب را به اشتراک بگذارد. در گوشه ای از استودیوی آلکالا، که همنام قطعه است، عکس گرفته شده است.
ویتنی مالت فیلم هولناک، بازیگوش و در عین حال تاریک «دختران استودیو گوشه» را بررسی کرد و #Justiceforglitter را نوشت. این قطعه حول محور ماریا کری، 11 سپتامبر و فیلم Glitter می چرخد. “و در حالی که من پیشنهاد نمی کنم که خرابکاری وسیله نقلیه ای که برای منجنیق کردن کری به ستاره های سینما نقشی در برنامه حملات القاعده ایفا کرده است، مستند شده است که خواننده مورد علاقه اسامه بن لادن با برد پنج اکتاوی، ویتنی هیوستون بود.” آن را کامل بخوانید اینجا.
سام هاروی ایکس تاش نیکول، “از اینجا من حتی بیشتر دیده ام”
سام هاروی، سرامیکدان، مانند چیزی خارج از یک افسانه، یک برج واحد خلق کرد. با پوشاندن زونا آبی روشن و تکان دادن پرچمی که روی آن نوشته شده بود: «نمیدانم چه معنایی دارد که او در خانه ماندن را انتخاب کرده است»، تصور شما ممکن است بیتفاوت باشد.
راش نیکول، شاعر، نویسنده و متصدی این برج را در «اتاق انتظار برای ارواح» به کلمات، شاید به عنوان پیوندی به دنیایی دیگر، تفسیر کرد. خردمندان از خانه ارواح می گویند / اینجا و آنجا / اجداد ما از مکانی در آنجا / اتاق نگهداری ارواح / خارج از پوست / نه چندان دور از ابرها صحبت می کنند. آن را کامل بخوانید اینجا.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد DREAMHOUSES، مراجعه کنید dreamhouses.fortmakers.com.
- By: meybodceram" >meybodceram
- Category: پارکینگ, سایر کفپوش ها, سرامیک مرمر
- 0 comment
دیدگاهتان را بنویسید