تمرین طراحی داخلی لیسبون باکانا استودیو از سنت های ساحلی پرتغال برای فضای داخلی رستوران Anfibio طراحی شده توسط João Luís Carrilho da Graça استفاده کرد.

استودیوی داخلی به Dezeen گفت: این رستوران که در کنار رودخانه Tejo قرار دارد، برای “ادغام دوگانگی دریا و خشکی” طراحی شده است.

تحت عنوان دوزیستان – لاتین به معنای دوزیستان، به معنای مناسب برای خشکی و آب – این رستوران هم غذاهای دریایی محلی و هم “محصولات روستایی” سرو می کند.

این بنا در ساختاری با دیوارهای شیشه‌ای و غرفه‌مانند طراحی شده توسط استودیوی معماری محلی João Luís Carrilho da Graça در کنار رودخانه Tejo واقع شده است و فضای داخلی آن با توجه به موقعیت کنار رودخانه آن که بر روی “انعکاس خیره کننده خورشید بر روی آب” طراحی شده است، مشخص شده است.

در رستوران 500 متر مربعی که عصرها به عنوان کلوپ شبانه استفاده می شود، کف چوبی با رنگ سبز آبکی رنگ آمیزی شد و از پارچه ای آینه مانند در سقف برای بازتاب و شکست نور استفاده شد.

می‌گوید: «معماری این ساختمان با هدف ادغام شدن و عدم توجه به آن، تلاش برای ادغام با رودخانه و بازتاب شهر لیسبون است.» استودیو باکانا بنیانگذار اینگرید آپاریسیو

به گفته استودیوی باکانا، چیدمان پلان باز و سقف های پنج متری یک چالش نورپردازی و آکوستیک ایجاد می کند.

در نتیجه، استودیو بر روی “ایجاد علاقه بصری و عملکردی از ابتدا” با عناصر تزئینی، نور و ویژگی های معماری که از کف بالا می رفت، متمرکز شد.

آپاریسیو توضیح داد: «این خود نور است که فضاها را شکل می دهد و تعریف می کند. ما مفهومی ابداع کردیم که در آن نور از مبلمان نشات می گیرد، فضاهای صمیمی ایجاد می کند و از احساس بودن در یک فضای وسیع و سرد جلوگیری می کند.

چراغ‌های رومیزی سایه‌دار برنجی کوچک و لامپ‌های برنجی و شیشه‌ای قوسی که شبیه آنتن‌های موجودات آبزی ساخته شده‌اند، نور محیطی را برای هر میز فراهم می‌کنند و فضا را یکپارچه می‌کنند.

بازدیدکنندگان با یک “مبل مار” منحنی شکل که رستوران را به دو قسمت تقسیم می کند – یک منطقه صمیمی با میزهای کوچکتر در یک طرف، و یک منطقه عمومی تر با یک میز بزرگ 10 نفره در سمت دیگر، از بازدیدکنندگان استقبال می کنند.

آپاریسیو توضیح داد: “این طرح به منظور تشویق شما به رها شدن است، به همین دلیل است که اشکال ارگانیک در مبل ها، میزها و صندلی ها جریان جالبی را در فضا ایجاد می کند.”

در دو طرف منطقه صمیمی یک میز بلند و 20 نفره قرار دارد. این استودیو اینها را با هدف ادای احترام به روح بازارهای ماهی سنتی لیسبون طراحی کرد و به عنوان “نشان دادن نمادین به تجربه های مشترک غذا خوردن در چنین محیط های پر جنب و جوش و جمعی” عمل کرد.

ایستگاه انتظار و نوار چوبی، حصیری و برنجی آشپزخانه را از ناهارخوری جدا می کند.

دو نیمکت راه راه راه راه که پشت هایشان رو به روی هم قرار گرفته اند، به تراس منتهی می شوند و «طرح گسترده رستوران را به بخش های صمیمی تری تقسیم می کنند».

تراس، مشرف به بندر و شهر لیسبون، با هدف “تداعی ماهیت یک باشگاه ساحلی معتبر” است.

خطوط راه راه به طور برجسته بر روی دیوارها، اثاثه یا لوازم داخلی و اثاثیه استفاده می شد که یادآور کلبه های ماهیگیران پرتغالی و سایبان های ساحلی بود.

دیگر فضای داخلی رستوران که اخیراً در Dezeen به نمایش گذاشته شده است شامل یک رستوران مکزیکوسیتی است که در اطراف یک نوار هرمی وارونه چیده شده است و یک رستوران نروژی تغییر کاربری داده شده که با نقاشی های بازسازی شده پوشانده شده است.

عکاسی از فیلیپه نتو است.