اگر به ساحل ونیز، کالیفرنیا رفته‌اید، مثلث آکسفورد محل سکونت برای دیدن خانه های ساحلی معمولی شما نیست. را خانه منحصر به فرد در یک زمین مثلثی باریک در کنار یک خط تراموا برقی تاریخی که از سال 1905 تا اواسط دهه 1950 استفاده می شد، قرار دارد. معمار متیو رویس، از معماری ام رویس، خانه را با الهام از سفر به ایران در سال 2013 برای خود طراحی کرد. ویلاهای بزرگ در شهر کاشان دارای زیرزمین هایی بودند که هر زمستان پر از برف می شد و در تابستان تبدیل به یخچال آنها می شد. توقف بازگشت در لندن الهام بخش بیشتری به آن اضافه کرد – خانه های ردیفی با شکاف بین خانه و پیاده رو که نور را به زیرزمین های زیرین اجازه می دهد.

رویس با افزودن فضایی بین پیاده رو عمومی و سازه، الهام را به خانه جدید ترجمه کرد. هر چیزی که در بالای زمین ساخته شده بود برای به حداکثر رساندن ردپای تنگ بود، و در زیر زمین جایی است که فضاها از نور طبیعی و نسیم های اقیانوسی بهره می برند.

این خانه با استفاده از مواد صنعتی، مانند بتن تخته‌ای، شیشه، و مس خام ساخته شده است، که کاملاً متضاد خانه‌های ییلاقی قرن بیستم، مزرعه‌های اواسط قرن، و خانه‌های گچبری پس از جنگ است.

مواد خام در نمای بیرونی به تدریج پتینه می شوند و با گذشت زمان کهنه می شوند و ظاهری همیشه در حال تکامل ایجاد می کنند. از مصالح مشابهی در مهمانخانه دو طبقه استفاده می شود به استثنای درب آشیانه هواپیمای هیدرولیک که فضا را به سمت بیرون باز می کند.

طبقه همکف، که آشپزخانه، اتاق نشیمن و عرشه را در خود جای داده است، در سه فوت زیر زمین فرو می‌رود تا شاخ و برگ‌های پیچیده شده در اطراف محیط ملک بتوانند هنگام باز شدن فضاها حریم خصوصی ایجاد کنند. یک استخر بی نهایت درست در کنار خانه اجرا می شود و سپس در اطراف آن قرار می گیرد و دسترسی به آن را آسان می کند.

با باز شدن دیوارهای شیشه ای کشویی، آشپزخانه تا یک پاسیو گسترش یافته و مشرف به استخر شنای کشیده است.

عکس ها توسط سام فراست و مایکل رینولدز.

کارولین ویلیامسون مدیر تحریریه دیزاین میلک است. او دارای مدرک BFA در عکاسی از SCAD است و معمولاً می‌توان او را در جستجوی کالاهای قدیمی، انجام جدول کلمات متقاطع نیویورک تایمز با قلم، یا بازسازی فهرست‌های پخش در Spotify پیدا کرد.