واقع در ساختمانی در سال 1962 در سائوپائولو آپارتمان تراس طراحی شده برای دوران مدرن توسط استودیو گوتو رکونا. این شرکت برزیلی آپارتمان را به فضایی پر از فضاهای انعطاف پذیر و قابل تنظیم مجدد که برای کاربری های مختلف سازگار است، دوباره طراحی کرد. برای برآورده کردن درخواست مالک مبنی بر داشتن بالکن در یک ساختمان بدون آنها، آنها کل آپارتمان را به گونه ای تبدیل کردند که مانند یک فضای داخلی/خارج با گیاهان در سراسر آن، حتی از سقف آویزان شده است.

همراه با دگرگونی فیزیکی، طراحان فناوری‌های دیجیتالی جدیدی مانند سیستم مدیریت خانه را که می‌توان از طریق تلفن هوشمند، صفحه‌کلیدهای هوشمند یا دستورات صوتی کنترل کرد، وارد کردند. همه چیز از دسترسی به آپارتمان، روشنایی، آبیاری، صوتی/تصویری، پرده ها و غیره برای راحتی به صورت خودکار است.

دسترسی به آشپزخانه از طریق درهای بزرگ چرخشی است که می تواند دو فضا را باز کند یا آنها را از هم جدا نگه دارد.

هر اتاق دارای طراحی بیوفیلیک با مجموعه ای از گیاهان در هر فضا است. علاوه بر گیاهانی که از قفسه گلدان آویزان و در پنجره‌های آشپزخانه پایین می‌آیند، یک تخت کاشی کاری شده با گیاهان در گوشه آن قرار دارد.

یک مبل دو طرفه دو قسمت نشیمن در اتاق نشیمن اصلی ایجاد می کند. در امتداد پنجره فضا، انواع گیاهان گلدانی و آویزان وجود دارد، در حالی که در سمت دیگر، یک جعبه گیاهی معلق فضای سبزی را در خود جای داده است که در سراسر سقف بر روی فضای نشیمن پخش شده است. مقدار و تنوع گیاهان یک ریزاقلیم خاص ایجاد می کند که به کاهش دمای بالا و بهبود کیفیت هوا کمک می کند.

در اتاق نشیمن، یک پروژکتور و صفحه نمایش 120 اینچی به عنوان اتاق جلسه در محل کار با دوربین و میکروفون یکپارچه برای تماس های کاری استفاده می شود. هنگامی که برای لذت استفاده می شود، دیوار به عنوان یک گالری دیجیتالی عمل می کند که NFT های ساکنین را نمایش می دهد. در روزهای مهمانی، برخی از مبلمان برای ایجاد یک زمین رقص با نورهای صوتی واکنشی متصل به جعبه های کاشت حرکت می کنند.

این مبلمان ترکیبی التقاطی از طراحان نمادین مانند مارتن بااس، آنتونیو سیتریو، یرجو کوکاپورو، لوکوربوزیه، جاسپر موریسون و فرانک گری، همراه با طراحان برجسته برزیلی از جمله سرجیو رودریگز، ژان گیلون، ایرماس کامپانا، زانین کالداس، و لینا بو بردی، و در نهایت طراحان جدید برزیلی، مانند Guilherme Wentz، Ronald Sasson، Daniel Jorge، Lucas Neves، Carol Gay، Jacqueline Terpins، Ovo Design، PAX Arq و Alva Design. برای تکمیل همه چیز، معماران، Estudio Guto Requena، تعدادی از قطعات مورد استفاده در طراحی را ایجاد کردند.

یک پلان طبقه انعطاف پذیر اجازه می دهد تا فضاهای اتاق نشیمن، اتاق ناهار خوری، دفتر و اتاق خواب، که همگی در یک راستا قرار دارند، به روی هم باز باشند، همه بسته باشند، یا ترکیبی به دلخواه برای فعالیت های روز باشد. درهای کشویی شیشه ای آکوستیک و پرده های خودکار در صورت نیاز به حفظ حریم خصوصی بیشتر از فضاها جدا می شوند.

برای تکمیل پانل های چوبی در نمای بیرونی ساختمان، این شرکت نقشه های اصلی را از دفتر Botti و Rubin، طراحان اصلی ساختمان، به دست آورد. آنها آنها را اسکن کردند و با کمک الگوریتم ها توانستند الگوی گرافیکی روی سطوح چوبی در فضای داخلی را بازسازی کنند. سطوح چوبی طرح‌دار، انتقال‌هایی را نشان می‌دهند که فضاها از مکان‌های عمومی به مکان‌های خصوصی‌تر می‌روند.

یک فضای انعطاف پذیر بین اتاق غذاخوری و اتاق خواب به عنوان یک دفتر کار خانگی و محل نشیمن عمل می کند. یک میز و لامپ دراز که می چرخد ​​از کف چوبی قدیمی که از آپارتمان جدا شده است ساخته شده است. این راه‌اندازی امکان نمایش بهتر از پنجره یا دی‌جی‌هایی را که در مهمانی‌های خود بازی می‌کنند را فراهم می‌کند.

اتاق خواب اصلی را می توان برای حفظ حریم خصوصی یا تماشای فیلم در پروژکتور بسته کرد.

درهای چوبی طرح‌دار و چرخان‌تر اتاق خواب اصلی را تا کمد و حمام باز می‌کنند.

عکاسی توسط مایرا آکایابا.

کارولین ویلیامسون سردبیر دیزاین میلک است. او دارای مدرک BFA در عکاسی از SCAD است و معمولاً می‌توان او را در جستجوی کالاهای قدیمی، انجام جدول کلمات متقاطع نیویورک تایمز با قلم، یا بازسازی فهرست‌های پخش در Spotify پیدا کرد.