آخرین نمایشگاه گالری نیویورک فریدمن بندا، حوادث رخ خواهد داد: نجات خلاق 1981-1991، قطعات اولیه مبلمان از طراحانی از جمله تام دیکسون و ران آراد را به نمایش می گذارد. متصدی گرت ویلیامز موارد دلخواه خود را انتخاب می کند.

نمایش تا 12 فوریه حوادث رخ خواهد داد آثاری از جنبش Creative Salvage – یک جنبش طراحی غیررسمی که در لندن در دهه 1980 سرچشمه گرفت، به نمایش می گذارد.

Creative Salvage به عنوان یک روش طراحی ضد تأسیس در پس زمینه تحولات اجتماعی و مخالفت های سیاسی مطرح شد – که نمونه آن شورش بریکستون 1981 و اعتصابات معدنچیان که در سراسر بریتانیا رخ داد در سال های 1984 تا 1985

طراحان دیکسون، آراد و مارک برازیر جونز این جنبش را رهبری کرد و قطعاتی از فلزات قراضه، مصالح ساختمانی بازیافتی و زباله‌های صنعتی ساخت.

جو پانک راک خاصی وجود داشت، به این معنا که تقریباً ناخواسته باعث می‌شد شما متوجه شوید که هر کسی می‌تواند یک طراح خوب باشد.» فریدمن بندا کیوریتور مهمان ویلیامز به دیزین گفت.

او گفت: “تنها چیزی که نیاز دارید تخیل و ابتدایی ترین مواد است و می توانید طراحی کنید.” هر کسی می تواند طراح باشد و هر چیزی را می توان طراحی کرد.»

ویلیامز نمایشگاه را بر اساس کتابی که او با هم نوشت ده سال پیش در جنبشی به نام “برش و بسته: تاریخچه نجات خلاق”.

او معتقد است که دوره تأثیرگذار اغلب نادیده گرفته می شود و تحت الشعاع آثار بعدی طراحان قرار می گیرد. او با «حادثه‌ها اتفاق می‌افتد»، قصد دارد این حرکت را دوباره وارد تاریخ طراحی کند.

ویلیامز توضیح داد: “این در مورد نگاه کردن به بهترین قطعات توسط طراحان کلیدی بود که این نوع کار اصلی اولیه را تشکیل دادند.”

آن کار قبلی، که باید یک پویایی هیجان انگیز باشد، اغلب نادیده گرفته شده است. بنابراین این چیزی بود که فکر می کردم فرصتی برای جبران آن است.

در زیر، ویلیامز به اشتراک می گذارد که چرا این پنج طرح از نکات برجسته نمایشگاه او هستند:

صندلی صندلی شاخ ساخته ران آراد، 1985

رون زودتر از هر کس دیگری در سال 1981 شروع به کار کرد. و در آن زمان، او به خاطر صندلی‌های روور خود که دارای صندلی‌های ماشین قدیمی بودند، بسیار شناخته شده بود. او می خواست بیشتر ماجراجو باشد.

“این صندلی منعکس کننده دوره ای است که او برای اولین بار شروع به انتقال کرد. او آن را از آلومینیوم و ورق فولادی می سازد. این یک قطعه انتقالی است که در آن شروع به استفاده از فلز می کند و تبدیل به فلز حجمی می شود و به تمام قطعات براق، بسیار صیقلی و منحنی تبدیل می شود. امروز می دانیم.”

صندلی توسط آندره دوبرویل، 1986

“آندره به گروه ملحق شد و پیچیدگی فرانسوی خاصی را به نوع خامی‌ای که این افراد انجام می‌دادند اضافه کرد. او بسیار بیشتر به تجارت فکر می‌کرد و مشتاق اصلاح چیزها بود. هنگامی که شروع به کار کرد، تقریباً سه طراحی کاملاً کلاسیک را خلق کرد. بلافاصله – برخی از آنها در نمایش هستند. این فقط باورنکردنی بود. او از هیچ آمد و سپس ناگهان داشت این نمادهای طراحی را می ساخت.

مواد اولیه او در اوایل جالب بود. او از میلگرد استفاده کرد، که میله های تقویت کننده فلزی است که در داخل بتن قرار می دهند تا آن را تقویت کنند. او اساساً آن را شکل داده، خم کرده و به این شکل های صندلی ظریف جوش می دهد.

“دلیلی که من این صندلی را گنجانده ام این است که یک صندلی منحصر به فرد است. این یک صندلی بود و بسیاری از این نوع قطعات اولیه دیگر وجود ندارند، بنابراین مهم است.”

نصب چراغ دیواری شعله آبی توسط دبورا توماس، 1987

دبورا پیشینه کمی متفاوت داشت. او طراحی تئاتر خوانده بود و تمام قطعاتش نورپردازی هستند. من نورپردازی او را دوست دارم و واقعاً می‌خواستم آنها را با نمایش دادن آنها به مخاطبان گسترده‌تری رعایت کنم.

«از آنجایی که تولید آن‌ها بسیار پرکار هستند، دبورا آنقدرها پرکار نیست و برای دیدن حضوری آن‌ها باید از V&A یا موزه اشمولین دیدن کنید.

“آنها این تعادل باورنکردنی را دارند، زیبا بودن بدون از دست دادن خامی خود، یا “آنارشی الهام گرفته از پانک” همانطور که خود دبورا آن را توصیف می کند. تکه های بطری که او استفاده می کند قبل از اینکه از سیم آویزان شوند با دقت با استفاده از یک چکش فلزی کوچک به قطعات کوچکتر شکسته می شوند. شگفت‌انگیز است که این سطح از کنترل و صبر منجر به چنین اشکال ارگانیک آشفته‌ای می‌شود.»

میز ربات اثر مارک برازیر جونز، 1989

“برای من، آن [the table] خلاصه آنچه Creative Salvage در مورد آن بود. این طراحان تمام قوانین را زیر پا گذاشتند. من فکر می کنم تا حدودی چون آنها نمی دانستند قوانین چیست. هیچ یک از آنها آموزش ندیده بودند: هیچ یک از آنها به مدرسه طراحی نرفته بودند. آنها از بسیاری جهات تقریباً تصادفی طراح مبلمان بودند.

میز به نظر می رسد که می تواند از دربی تخریب بیرون بیاید. از مواد بازیافتی ساخته شده است. رویه های گرانیتی از یک اسکله نجات یافته اند: مارک از کنار بانکی می گذشت که در دهه 1980 در ناتینگ هیل در حال بازسازی بود و آن نما بود. او فکر کرد: «من می‌توانم چیزی از آن بسازم.» اینطوری این قطعه به وجود آمد.

“من فکر می کنم که این جنبه خلاقانه حرکت و دیدن فرصت در اشیاء یافت شده را نشان می دهد.”

آینه پیلون اثر تام دیکسون، 1989

“این نشان دهنده یک گذار برای تام از درک این است که او در حال تبدیل شدن به یک طراح مبلمان حرفه ای است. آنها [the designers] شروع به انجام آن برای سرگرمی کرد، آن را زیاد جدی نگرفت، از کاری که انجام می‌دهند لذت برد و سپس به این حرفه تبدیل شد.

“این آینه پیلون است. منحصر به فرد است. این یک کمیسیون ویژه برای عکاسی مد بود و مصادف با زمانی است که کارهای تام در ایتالیا نیز شروع به تولید می کرد. در این زمان خاص ایتالیایی ها توجه خود را جلب کردند، و آنها در لندن به دنبال این بودند. طراحان برای نمایندگی

“کاپلینی برخی از قطعات تام را وارد تولید سریال کرد، از جمله صندلی پیلون که جزو نمادین ترین قطعات تام است.

“بنابراین شما تقریباً این دو لایه را دارید که در آن تولید سریال‌های تولیدکنندگان مبلمان و قطعاتی که تام در استودیو می‌ساخت برای مدتی از بین رفت. سازندگان شروع به اتخاذ این طرح کرده بودند.”

عکس ها توسط دانیل کوکلا، با حسن نیت از فریدمن بندا.

حوادث رخ خواهند داد: نجات خلاق 1981-1991 تا 12 فوریه 2022 در فریدمن بندا در نیویورک نمایش داده می شود. برای لیستی به روز از رویدادهای معماری و طراحی که در سراسر جهان برگزار می شود، به راهنمای رویدادهای Dezeen مراجعه کنید.